KONKURS: Wygraj zapach do wnętrz American Pie od Sister's Aroma!🍂(WYNIKI)
Strona 2 / 3
Kiedy byłam mała, nigdy nie chciałam dorosnąć, ale teraz, jako dorosła dziewczyna, zawsze chcę wrócić do dzieciństwa, do czasów, gdy moi rodzice byli razem, do czasów, gdy moi dziadkowie byli młodzi, do czasów, kiedy było po prostu dobrze. Zawsze miło wspomina czas spędzony na wsi u dziadka i babci. Czasy, kiedy nie było telefonów, a przyjaciele i goście mogli po prostu nagle przyjść🙂czasy, kiedy czekałam na mój ulubiony serial codziennie po telewizji. Nawet teraz lubię oglądać filmy i seriale z czasów mojego dzieciństwa, ponieważ przypominają mi zawsze o tam tych czasach. Nie powiem, że u mnie była idealna rodzina, nie powiem, że dużo czasu moja mama i tata spędzali ze mną, ale nadał było dobrze🩷
"Domowa atmosfera"
Moim wyjątkowym wspomnieniem rodzinnej atmosfery będzie wyjazd w góry ze znajomymi. Rodzinna atmosfera w domu rodzinnym, to nic nadzwyczajnego, ale poczuć ciepło rodziny będąc wśród przyjaciół, to znaczy dopiero poczuć rodzinną atmosferę. W grudniu będzie 3 lata... Pojechaliśmy w góry. W sumie byliśmy tam w sześcioro. Moja najlepsza przyjaciółka z chłopakiem, mój ówczesny chłopak + ja i jego siostra z narzeczonym. Rodzeństwo dogadywało się świetnie, ale nie żyli tylko sobą. Ania, moja przyjaciółka idealnie dogadała się z resztą. Ja również byłam bardzo szczęśliwa. Mieliśmy "pożyczony" domek w górach z kominkiem i cały oświetlony lampkami. Po czasie spędzonym na stoku, wróciliśmy do chaty. Udało nam się zjeść wspólny posiłek ,porozmawiać, poznać się bliżej. Pamiętam, że piłam w tedy taką pyszną herbatę, jakiej już nigdy później mi się nie udało. No i ciasto! - Owszem, jestem łasuch i każde jest pychotka, ale takiego dobrego, nigdy nie jadłam. Wiem, że ta chwila nigdy nie wróci, chodź bardzo bym chciała.
ja z moim rodzeństwem siedzieliśmy pod piekarnikiem XD
jak moja mama robiła coś dobrego, jakiś placek, czy pizze, gasiliśmy światło w kuchni tak, że tylko padało do drewnianej kuchni tylko światło z piekarnika. i tak całą godzine siedzieliśmy, po prostu rozmawiając i śmiejąc się ze sobą. zawsze w skarpetkach!
a jak pachniało. jak w końcu mama wyciągnęła to cudo z piekarnika, to smakowało sto razy lepiej.
Domowa atmosfera. Jak to mi się kojarzy ?
Każdy z nas uwielbia odrobiny ciszy i spokoju, ale czasami robi się za cicho.
Taka domowa atmosfera kojarzy mi się z głośnymi rozmowami, śmiechem, zaczepkami, krzykiem (momentami). Wtedy człowiek wie, że żyje i ma do kogo się odezwać. Nie jest wtedy nudno, a zawsze jest ktoś obok mnie.
Domowa atmosfera kojarzy mi się głównie z dzieciństwem, ponieważ teraz jej brak u mnie odkąd odbudowaliśmy dom i każdy ma teraz swój kąt i się tam zaszywa. Kiedyś głównym miejscem do siedzenia była kuchnia i wszyscy tam byliśmy. Był telewizor, duży stół i kanapa. Jak wracałam ze szkoły to od razu książki na stół i odrabiałam lekcje oglądając różne programy i seriale, mama w tym czasie gotowała obiad, ponieważ też wróciła z pracy, a brat też po drugiej stronie stołu albo odrabiał lekcje albo się bawił na podłodze. Jeszcze był wujek, który też oglądał tv albo smażył placki ziemniaczane na piecu kaflowym. Było wtedy bardzo domowo i pomimo, że było bardzo skromnie to wspominam miło ten czas i czasem chciałabym się wrócić do tych czasów chociaż na chwilkę poczuć jak było wesoło.
"Domowa atmosfera" to hasło które od razu skojarzyło mi się z dzieciństwem i całą tą beztroską atmosferą. To, że mój rodzinny dom był głośny, ciepły, wesoły i pełny ludzi. Ze skład mojej rodziny był wtedy większy, a człowiek nie miał obowiązków czy problemów. Bardziej konkretnie domowa atmosfera kojarzy mi się ze wszystkim co robiła dla mnie i dla mojej siostry babcia. Czyli gdy my pięknie, zimowo dostrojone (w kurtki ze stadionu tysiąclecia😅) u schyłku lat 90 bawimy się co sił w pierwszym śniegu i wracamy do domu. Gdzie już na starej kaflowej kuchni grzał się garnuszek pełen krowiego mleka a my czekaliśmy na ciepłe kakao. Domowa atmosfera to dla mnie rozpieszczająca nas babcia, która zawsze była w domu, to pyszna drożdżówka spod jej rąk i placki ziemniaczane. Domowa atmosfera to to, czym zostałam obdarowana w dzieciństwie przez najbliższych.
Miałam to szczęście, że mieszkałam z babcią, która dbała o mnie i o brata, kiedy mama była w pracy. Dlatego domowa atmosfera kojarzy mi się właśnie z nią. "Domowa atmosfera" przejawiała się ciepłym posiłkiem czekającym po powrocie ze szkoły. Długimi rozmowami w kuchni. Wspólnym piciem gorącej herbaty czy gotowaniem wspólnie z moim młodszym bratem. Ciastem pieczonym dosłownie każdej soboty, najczęściej drożdżowe z którego musiałam wyciągać rodzynki lub moja ukochana szarlotka, którą piekę do tej pory, oczywiście z przepisu babci. Niedzielny rosół, na który schodziła się cała rodzina i własnoręcznie do niego zrobiony makaron, oczywiście przez moją babcię, która do teraz nie zje makaronu innego, niż ten domowy.. 🩷 Z zupą zacierkową, za którą w dzieciństwie nie przepadałam, a teraz za nią tęsknie. Z zacierkami na mleku, najlepszą zupą na świecie, która pachnie dla mnie domem. Nawet z kanapkami, które w dzieciństwie inaczej smakowały. Domowa atmosfera to też kakao, które babcia gotowała mi o 5 rano, przed pójściem do pracy, abym nie szła do szkoły z pustym żołądkiem.. 🩷 To też wspólne oglądanie ulubionych seriali czy filmów, rozmawianie o tym jak było kiedyś, o dzieciństwie mamy czy dziadków, a nawet smutne historie z młodości pradziadków. Domowa atmosfera to małe gęsty, poświęcenia, dzięki którym sprawiamy przyjemność bliskim, troszczymy się o nich. Mam nadzieję, że w przyszłości uda mi się stworzyć chociaż namiastkę takiej domowej atmosfery. ✨
Jeśli chcecie poznać moją historię zapraszam do odbycia małej podróży w czasie do przeszłości. Jest jeden z tych długich jesiennych wieczorów gdy zmierzch zapada bardzo szybko. Noc jest ciemna i zimna jednak w piecyku trzaska przyjemny ogień a figlarne cienie ogników"tańczą" na ścianach. My nazywamy je "zajączki" bo potrafią uciekać i szybko się przemieszczać. My czyli nasza radosna rodzinka - ja mająca 10 lat, moja młodsza o 3 lata siostra i rodzice. Tata zaprasza nas na fotele i okrywa po same uszy puszystymi kocami. I zaczyna swoją opowieść w której uczestniczą wspomniane wcześniej "zajączki". Ma duże dłonie więc na ścianie pojawiają się też inne cienie przypominające zwierzęta - ptaszki, żyrafy a nawet węże! Opowieść jest niesamowita a my z piskiem chowamy głowy pod kocem! Nagle zapada cisza po czym te duże ręce zaczynają nas gilgotać a my wręcz zanosimy się od śmiechu. W międzyczasie nasza kicia, która śpi pod piecem budzi się i z zainteresowaniem przygląda się naszym wygłupom. Co za bajkowy obrazek! Odtwarzam go zawsze od nowa w pamięci by nigdy z niej nie znikł! Wspomnienia zostały we mnie jak widać na lata! Domowa atmosfera to według mnie ciepło, radość, poczucie bezpieczeństwa i stabilizacja. To jest w końcu moje ostatnie wspomnienie z moim tatą, który zmarł jeszcze w tym samym roku.
